Yanlışlıkla Şair / Haydar Ergülen / İbid.Şiir Dergisi 06’dan
Kendime yanlışlıkla şair dediğim olmuştur
gencimdir, demişimdir, kapılıp arkadaşlığın iğvasına
belki bir daha da hiç o kadar genç olmamışımdır,
oldum mu yoksa bu yüzden mi şair diyorsunuz bana
gözleriniz içten gülüyor sanki ve okşar gibi
bakışlarınız ara sıra hafiften ürkekliğimi,
anlıyorum niye şair dediğinizi siz bilmiyorsunuz ama
babam ‘budala’ydı, dedem ‘budala’ ve daha…
Şair diyebilirim artık kendime ve siz de bana…
Nasılsa şair olacak kadar genç değilim artık
ve bu yaştan sonra da olamam ya!
Hem kimi ilgilendirir ki bu beni bile
şuncağız ilgilendirmezken şu sıra!
Gençtim “sesini tekrarlamış” demiştim bir şair kadın için
“genç şair sesini tekrarlamış diyor bana” diye başlayan
bir şiir yayımlamıştı ertesi ay, çok utanmıştım,
utanmakla unutmak acaba nereden akraba,
dilden mi gönülden mi sesten mi yalnızca?
Hiç unutmadım yazacağıma çok utanmıştım dedim,
ikisinin de aynı şey olduğunu bilecek yaşa geldim!
Şiirin evi camdanmış, zaten olup olacağı da bir oda
kalp de çocukluk da dostluk da güneş de aşk da
hepsi o oda, avlusunu da içine almış…
Bunları niye yazıyorum bilmem şimdi
şunları yazmak istiyordum aslında:
İnsan yanlışlıkla şairdir
insan yanlışlıkla olur
yanlışlıkla şair dediği de olur kendine
yanlışlıkla şair olduğu da
yanlışlıkla âşık
yanlışlıkla güzel
yanlışlıkla iyi olduğu gibi
İnsan yanlışlıkla her şey olur
yanlışlıkla şair bile olur da
yanlışlıkla kötü olmaz asla!
TÜM SAYIYI OKU ve/veya İNDİR ▼
İbid.Şiir 06 / 15 Eylül 2024
KAPAĞI TIKLA ▲