Saint-Nazaire Defterinden Üç Resim Üç Metin / Ercan y Yılmaz
1
Oradan nasıl görünüyorum bilmem. Dil bilmez, yol bilmez ama şehrin sisine vurulmuş bir yabancı. Ya yazıyorumdur evde ya da yürüyorumdur sokaklarında, adı Saint-Nazaire olan şehrin. Kalemim alfabedeki harflerle meşgul olmadığı zamanlarda çizgilere sığınırım. Resim yapmayı seven bir yazar oldum hep. Çizgileri o kadar serbest bıraktım ki ortaya çıkan sonuca hep şaştım. Babil Kulesi anlatısında dili bükülen halktanım. Diller karmaşası. Hiçbirini tam konuşamayan. Hepsinden biraz bilen onunla yaşayan ve buna mecbur olan bir yabancı.
2
Bitirinceye kadar izleyene bakan hüzün bir çift gözün varlığını görmedim. O bakınca bunu fark ettim. Bunu otoportre kabul edebilirdim. Savaşlar, kıyımlar, linçlerden sonra. Asır asır yağmadan sonra. Doğa tahribatını anlatan uzun bir metnin ortasında dinlenmek için yaptığım bu çizim otoportrem olsun.
3
Bugünler aklım gitmekte. Yeni bir yaşam, yeni bir şehir, yeni bir diyarda. Çizimi çevirince ortaya çıkan salyangoza şaşırdım. Bana benziyordu. Pardon, o benden güzel. Ben ona öykünüyordum. Gidebilmiş miyiz, gidebilecek miyiz, bu mevsimin sonunda anlaşılacak ama ikimizin sırtında evi, kalbinde sevdikleri, aklında ise düşleri var.
